na strychu gdzie królestwo jest pajęczyn
znalazłem walizkę co w niejednym miejscu była,
sam nie wiem dlaczego, walizkę otworzyłem.
a w środku szpargał na szpargale, stare łachy,
starych listów parę z epoki kiedy listy się pisało
atramentem.

włosy dawno wyleciały, ale w środku wciąż to samo,
choć myślałem już nocami, że sam siebie
zapomniałem.

inny widok mam dziś z okna, znów co rano sam się budzę,
i nie wszystko w życiu wyszło tak jak chciałem.

ciągle szukam tak jak kiedyś, szukam słów
o sobie samym. co się ma stać niech się stanie,
ja i tak pójdę dalej. pójdę sam albo w parze,
pójdę tam gdzie wiatr mnie zawieje,
a kiedy przyjdzie się rozliczyć, będę spokojny,
taką mam nadzieję.

włosy dawno wyleciały, ale w środku wciąż to samo,
byłem kiedyś pełen wiary, chyba taki
pozostanę?