może kiedyś, jeśli bóg da, z rozsypanych

klocków poskładam świat.

może kiedyś nauczę się brać szczęście

na kredyt, nie kalkulując strat.

może kiedyś odejdzie precz strach

po tym co było, co może się stać.

dzisiaj przykleję uśmiech na twarz,

przedstawienie czas zacząć, tytuł:

pozorów gra.

 

może kiedyś wreszcie zrozumiem twój plan,

który wciąż jest zagadką.

dla mnie nie brzmisz jak prorok czy bóg ojciec,

dziś jesteś zwyczajnym sprawcą zajścia.

 

tak, wiem. znam pojęcie wolnej woli. wiem

o grzechu pierworodnym. tylko powiedz...

dlaczego wolna wola boli, a część mnie

właśnie przez nią dziś umarła.

 

i choć wiem, że skutek ma przyczynę,

są pytania na które nie znam odpowiedzi.

skazany! skazany na samotność w tłumie,

który prawdy poznać nie chce, lub zwyczajnie

nie umie.

 

 

lecz może kiedyś, jeśli bóg da, z rozsypanych

klocków poskładam świat...