Jesteśmy jak w klatkach uwięzione
Ptaki Barwnopióre.
Możemy przegryźć złote kraty,
lecz nie chcemy bez nich żyć.
Jesteśmy w rękach Boga
lecz wybieramy zło.
Nienawidzimy szatana, choć skrycie pragniemy
właśnie jego.
Dziś umiera niewinność
a cnoty tracą sens.
Dziś świat nie wie co to żal,
litości nie zna
nikt.

Strach i pragnienie podcina skrzydła nam.
Nigdy ich nie rozwiniemy,
bo wiara gaśnie
w nas.
Jak dobrze byłoby nam
pozostać w rekach Boga,
zbuntować się przeciwko złu
które władzę nad nami
ma.

Nie ufaj człowiekowi - to grzech.
Jeśli tylko będzie mógł - wykorzysta cie.
Bo dziś umiera niewinność
i miłości nie ma
w nas.

My szukamy jeszcze drogi
która wiarę może dać.
Chcemy kraty rozerwać...